Dziękuję!

Już wiele razy składałam Wam podziękowania, za to, że tworzycie ze mną tego bloga, że jesteście i wspieracie. Jednak nieustannie mam wrażenie, że ciągle to za mało, że za rzadko to robię i jakby w nieodpowiedni sposób. Chciałabym Wam dać coś więcej oprócz pisania, ale cały czas nie wiem co to by musiało być by odzwierciedlało to, jak ważni dla mnie jesteście. Uwielbiam wszelkie wyjazdy i odrywanie się od codzienności, nigdy też nie chce mi się wracać, ale kiedy już wrócę, zdaję sobie sprawę jak bardzo tęskniłam. Po tych kilku dniach spędzonych nad morzem, włączając komputer uśmiechnęłam się jak najbardziej potrafiłam. Liczba zostawionych przez Was komentarzy i ich pozytywna energia strasznie mnie wzruszyła. Czasem trzeba się od czegoś odłączyć by to docenić i tak właśnie było w moim przypadku. To Wy czynicie mnie szczęśliwą i sprawiacie, że mam energię do życia.

Przez ten czas, stuknęło ponad 200 tysięcy wyświetleń bloga w ponad rok czasu. Może się wydawać, że to tylko i wyłącznie suche liczby, ale to pokazuje Waszą skalę, to jak często tu zaglądacie i że macie ochotę czytać to opowiadanie pomimo, że już jest ponad 170 części!

(Zdjęcie z dnia 27.08.2014r).

Jestem cholernie szczęśliwa, staram się dziękować za to co mam, za to, że jesteście i chciałabym by było tak jak najdłużej. Oczywiście, że mam pewne obawy, czy od października uda mi się pogodzić zajęcia na uczelni z pisaniem na bloga,  chciałabym też znaleźć jakąś pracę, ale mam głęboką nadzieję, że ciągle będę miała w sobie tą siłę i upór do robienia tego, co kocham całym sercem.

Dziękuję, że jesteście!

 Kocham Was strasznie mocno, każdą osobę z osobna chciałabym uściskać i podziękować. 

Tworzycie mój sens życia!