The experience cz 54 2/2

- Bartek zostanie na noc. - popatrzyłam najpierw na tatę potem na mamę. Byli zdumieni tym co przed chwilą powiedziałam. Jeszcze nie dawno wyganiali go z domu ponieważ nie chciałam go widzieć a teraz miał zostać na noc. Tata patrzył na mamę a mama na tatę, co potęgowało moją niecierpliwość - Nie denerwujcie się tak. Wszystko jest dobrze. Wyjaśniliśmy sobie wszystko, ja go naprawdę kocham. - chciałam ich przekonać do mojego pomysłu co z pewnością łatwe nie było ale nie zamierzałam się poddawać.

- Nie wiem, niech tata zdecyduje – mama była poddenerwowana. Wyraźnie nie spodobał się jej ten pomysł i wcale jej się nie dziwiłam. Postanowiłam zrobić coś więcej by się zgodzili, wyjść im naprzeciw.

- Słuchajcie wiem jak to wygląda, sama byłabym wkurzona gdyby moje dziecko tak postępowało. Ale zaufajcie mi, on jest dobrym chłopakiem. Zrobimy tak, będzie dzisiaj spał u nas, będziemy grzeczni i na pewno sexu uprawiać nie będziemy a w niedzielę przyjdzie do nas na obiad. Poznacie go bliżej i zobaczycie, że to naprawdę fajny chłopak – uśmiechnęłam się do rodziców. Wiedziałam, że teraz wiele zależało od taty, wpatrywałam się w niego ja na wyrocznię.

- Jak nie będzie sexu to niech zostanie – tato zaśmiał się w moją stronę a w podziękowaniu dałam mu i mamie buziaka. Nie byłam skrępowana tym, że tak w prost o tym rozmawialiśmy. Nigdy nie miałam przed nimi tajemnic, wiedzieli o mnie prawie wszystko i cieszyłam się, że mogłam być z nimi szczera, nawet do takiego stopnia.

- Kocham was – uśmiechnęłam się do nich. Byłam bardzo szczęśliwa, to był pierwszy raz od śmierci Maćka gdy byłam tak radosna. W brzuchu poczułam motyle, co było takie piękne.

- Gosia! - zawołał mnie tata gdy już chciałam zamknąć za sobą drzwi.

- Tak ? - odwróciłam się w jego stronę. Na mojej twarzy kryło się zdziwienie, że jeszcze coś chciał mi powiedzieć.

- Pomyśl o karierze prawniczej – tata nie dawał za wygraną. On wierzył we mnie bardzo mocno i zawsze niby to żartem niby poważnie namawiał mnie do zostania prawnikiem lecz ja ciągle nie wiedziałam co chciałam robić w życiu. Uśmiechnęłam się na jego wypowiedź i poleciałam do góry. Czułam jakbym miała skrzydła. Zatrzymałam się na chwilę przed drzwiami do pokoju, zrobiłam parę kroków do przodu i stanęłam przed drzwiami do pokoju Maćka, nie weszłam tam, położyłam dłoń na drzwiach i przejechałam po nich dłoniom.

- Wiem, że to twoja robota. - cicho wyszeptałam a później poleciały mi łzy. Czułam, że to właśnie On sprawił, że byłam taka szczęśliwa. To była Jego zasługa, że Bartek przyszedł i w końcu wyznał co do mnie czuł. Byłam mu za to bardzo wdzięczna, tam z góry doskonale mógł dostrzec nasze uczucie. Poszłam do swojego pokoju gdzie zobaczyłam Bartka siedzącego na parapecie.

- Jesteś już, i jak ? - nie trudno było zauważyć, że był poddenerwowany co było w zupełności zrozumiałe. Uśmiechnęłam się do niego i usiadłam obok.

- Dostałeś zaproszenie na niedzielny obiad. A teraz do spania. - wzięłam koszulkę Maćka do ręki i już chciałam iść do łazienki się przebrać kiedy Bartek zatrzymał mnie i wziął koszulkę w swoje ręce.

- Poradzisz sobie bez tego. - po tych słowach delikatnie mnie pocałował a koszulkę rzucił na fotel. Po chwili wzięłam swoją piżamę i schowałam się w łazience. Gdy wyszłam on leżał w łóżku w samych bokserkach, co było przyjemnym widokiem.

- Jaki ty jesteś przystojny – wskoczyłam do łóżka i wtuliłam się w jego ciepłą klatkę piersiową. Zobaczyłam tatuaże, które od zawsze mnie intrygowały. Lampa była tak zapalona, że padające światło doskonale uwydatniało każdy szczegół malunków na jego ciele. - Poopowiadasz mi trochę o swoich tatuażach ? - spojrzałam mu w oczy po czym Bartek się podniósł i usiadł opierając się o zagłówek.

- Ten – wskazał na lewą rękę na której na wewnętrznej stronie bicepsa widniał napis - medicamentum quies est, najlepszym lekarstwem jest spokój. Z kolei tego nie trzeba tłumaczyć – było tam imię Jego mamy, Zosia. Miał je wytatuowane na piersi. - A to jest znak pokoju – znajdował się pod imieniem mamy.

- A te chińskie znaki ?- odsunęłam się trochę by im się dokładni przyjrzeć. Przejechałam palcem po nich, były takie gładkie. Znajdowały się tam cztery znaki, od pachy w dół na klatce piersiowej, tak z boku.

-Miłuj życie – każde zdanie, które wypowiadał było otoczone uśmiechem z jego strony. Nie trudno było zauważyć, że każdy znak, jaki miał na ciele był dla niego ważny. To nie były przypadkowe tatuaże, tylko każdy był przemyślany i istotny w jego życiu, ponadto związany z filozofią jaką wyznawał . - Ten na obojczyku to Amor tollit timorem, miłość usuwa strach. Jeszcze na łydce mam dwa chińskie znaki, ten pierwszy oznacza spokojny a drugi miłość. I to wszystkie. - objął mnie ramieniem i z powrotem leżeliśmy wtuleni w siebie. Intrygował mnie temat tatuaży i nie zamierzałam tak szybko odpuścić, najpierw chciałam zaspokoić swoją cierpliwość.

- Który najbardziej bolał?

- Ten na piersi i obojczyku, ale to nie był ból. Jeżeli ma to jakiś głębszy sens, jest ważne dla ciebie to nie ma mowy o bólu, to przyjemne kłucie. Bólem tego bym nie nazwał natomiast te dwa najbardziej odczułem. - głaskał mnie po włosach, co było opiekuńcze. Każdy jego gest był otoczony niesamowitym ciepłem z jego strony. - Czemu się tak dopytujesz ? Chcesz sobie zrobić ? - spojrzał na mnie tak dziwnie, był zaskoczony moja dociekliwością.

- Już kiedyś zaintrygowały mnie twoje tatuaże, dlatego pytam. Nie wiem czy chcę teraz, ale wiem, że kiedyś na pewno chciałabym zrobić, przynajmniej jeden mały – zgasiłam lampę, powoli chciało mi się spać. Ale wtedy to on nie dawał za wygraną.

- A co takiego to miałoby być ? - odwrócił się twarzą do mnie, leżeliśmy patrząc sobie w oczy, a nasze czoła dotykały siebie.

- Literka M. - ta litera była dla mnie najważniejsza i jak miałabym sobie kiedyś coś wytatuować to byłaby to pierwsza rzecz. Może to zabrzmi banalnie, ale wyrażała więcej niż tysiąc słów. Przede wszystkim M od Maćka, nic ani nikt nie zmieni tego, że był najważniejszy. Później miłość, którą czułam do rodziców, Marcina, Filipa no i Bartka. Muzyka, ona zawsze mi towarzyszyła i od małego byłam z nią związana, chociaż teraz nie poświęcam się tej pasji to ciągle we mnie była tęsknota za nutami, dźwiękami.

- Przemyśl wszystko dokładnie zanim podejmiesz decyzję. To jest już na zawsze. A teraz spać. - pocałował mnie na dobranoc, odwróciłam się do Niego plecami a on nie przestawał mnie obejmować. Byłam szczęśliwa, dzisiejszy dzień był zwariowany, ciężki i długi, ale stało się coś na co czekałam tak długo, w końcu byłam z nim na dobre i na złe. Teraz zamierzałam nie dać nikomu tego zniszczyć jak i walczyć o to co posiadałam i przede wszystkim to pielęgnować.